Μαστροδημήτρης, Παναγιώτης

(Μαντούδι Εύβοιας 1934 –). Φιλόλογος, πανεπιστημιακός και συγγραφέας. Σπούδασε στη φιλοσοφική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, της οποίας αναγορεύτηκε διδάκτορας (1970). Σταδιοδρόμησε αρχικά ως καθηγητής σε σχολεία της μέσης εκπαίδευσης και από το 1966 διετέλεσε λέκτορας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, έκτατος καθηγητής της νεότερης ελληνικής φιλολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και από το 1981 είναι τακτικός καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Διατέλεσε πρόεδρος του τμήματος φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, διευθυντής του τομέα νεοελληνικής φιλολογίας και μέλος διαφόρων επιτροπών. Έγραψε διάφορα έργα, εκ των οποίων τα πιο αξιόλογα τιτλοφορούνται Έλληνες λόγιοι, ΙΕ’ -ΙΘ’ αιώνες (1979), Νεοελληνικά (1984-92, 3 τόμοι), Προοπτικές και προσεγγίσεις. Μελέτες Νεοελληνικής Φιλολογίας (1991), Πρόλογοι νεοελληνικών μυθιστορημάτων, 1830-1930 (1992), Η ποίηση του Νέου Ελληνισμού (1994), Αναφορά στους Αρχαίους. Σταθμοί δημιουργικής αρχαιογνωσίας στη νεοελληνική ποίηση και φιλολογική σκέψη (1994), Ανάλεκτα Νεοελληνικής Φιλολογίας (1995), Εισαγωγή στη Νεοελληνική Φιλολογία (1996), Η νεοελληνική σύνθεση. Θέματα και κατευθύνσεις της νεοελληνικής λογοτεχνίας (1999) κ.ά. Τιμήθηκε με βραβείο δοκιμίου από την Ακαδημία Αθηνών (1989) και με κρατικό βραβείο δοκιμίου (1992).